uproszczenie

uproszczenie (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌuprɔʃˈʧ̑ɛ̃ɲɛ], AS: [uproščẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) czynienie czegoś prostszym

(1.2) rezultat uproszczenia (1.1)

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	uproszczenie
dopełniacz	uproszczenia
celownik	uproszczeniu
biernik	uproszczenie
narzędnik	uproszczeniem
miejscownik	uproszczeniu
wołacz	uproszczenie

(1.2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	uproszczenie	uproszczenia
dopełniacz	uproszczenia	uproszczeń
celownik	uproszczeniu	uproszczeniom
biernik	uproszczenie	uproszczenia
narzędnik	uproszczeniem	uproszczeniami
miejscownik	uproszczeniu	uproszczeniach
wołacz	uproszczenie	uproszczenia

przykłady:

(1.1) No i najważniejsze – uproszczenie procedur jest bezinwestycyjne, nic nie kosztuje.

(1.2) Na rysunkach wykonawczych nity rysuje się bez uproszczeń.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. uprościć dk., upraszczać ndk.

rzecz. upraszczanie n

związki frazeologiczne:

w uproszczeniu

etymologia:

pol. rzecz. odczas. od uprościć

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) simplification; (1.2) simplification
• duński: (1.1) forenkling w, forsimpling w, simplifikation w, simplificering w; (1.2) forenkling w, forsimpling w, simplifikation w, simplificering w
• norweski (bokmål): (1.1) forenkling m/ż; (1.2) forenkling m/ż
• norweski (nynorsk): (1.1) forenkling ż; (1.2) forenkling ż
• szwedzki: (1.1) förenkling w; (1.2) förenkling w

źródła: