tlenek

tlenek (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈtlɛ̃nɛk], AS: [tlẽnek], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) chem. nieorganiczny związek chemiczny zbudowany z tlenu i innego pierwiastka chemicznego; zob. też tlenek w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	tlenek	tlenki
dopełniacz	tlenku	tlenków
celownik	tlenkowi	tlenkom
biernik	tlenek	tlenki
narzędnik	tlenkiem	tlenkami
miejscownik	tlenku	tlenkach
wołacz	tlenku	tlenki

przykłady:

(1.1) Tlenki mają bardzo różne własności fizyczne, które zależą od pierwiastka łączącego z tlenem. (Wikipedia)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) daw. niedokwas

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. tlen m, utleniacz m

czas. utleniać ndk., utlenić dk.

przym. tlenkowy, tlenowy, beztlenowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. tlen + -ek

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) oxide
• baskijski: (1.1) oxido
• białoruski: (1.1) аксід m
• bułgarski: (1.1) оксид m, окис m
• czeski: (1.1) kysličník, oxid
• duński: (1.1) oxid w/n, ilte w/n
• francuski: (1.1) oxyde
• górnołużycki: (1.1) oksyd m
• hiszpański: (1.1) óxido
• kataloński: (1.1) òxid m
• łotewski: (1.1) oksīds m
• niderlandzki: (1.1) oxide n
• niemiecki: (1.1) Oxid n
• norweski (bokmål): (1.1) oksid n
• norweski (nynorsk): (1.1) oksid n
• portugalski: (1.1) óxido m
• rosyjski: (1.1) окись ż
• rumuński: (1.1) oxid
• słowacki: (1.1) kysličník
• szkocki gaelicki: (1.1) ogsaid
• szwedzki: (1.1) oxid w
• ukraiński: (1.1) оксид m, окис m
• włoski: (1.1) ossido m

źródła: