rtęć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

rtęć (język polski)[edytuj]

rtęć (1.1)
wymowa:
IPA[r̥tɛ̃ɲʨ̑], AS[r̦tẽńć], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.nazal.asynch. ę  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Hg i liczbie atomowej 80; zob. też rtęć w Wikipedii
odmiana:
(1.1) blm,
przykłady:
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma rtęć?
(1.1) Związki rtęci powoli akumulują się w organizmach, zabijają więc powoli[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) słupek rtęcipiorunian rtęcizwiązki rtęci
synonimy:
(1.1) symbol. Hg, daw. merkuriusz, przen. żywe srebro
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) pierwiastek
hiponimy:
holonimy:
(1.1) amalgamat
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rtęcica ż, rtęciówka ż, ortęć ż, metylortęć ż
przym. rtęciowy, rtęciawy, rtęcioorganiczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
płn. prasł. *rъtǫtь, dalsze pochodzenie niejasne[2]
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Pierwiastki chemiczne
tłumaczenia:
źródła:
  1. Bartosz T. Wieliński: Rtęć w Odrze. Niemieckie ponowne badania wskazują, że miejscami przekroczono normy (pl). wyborcza.pl, 15 sierpnia 2022. [dostęp 15 sierpnia 2022].
  2. Wiesław Boryś, Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005, ISBN 83-08-03648-1.