ortuť
ortuť (język słowacki)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik ortuť dopełniacz ortuti celownik ortuti biernik ortuť miejscownik ortuti narzędnik ortuťou
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) symbol. Hg; živé striebro
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Hasło „ortuť” w: Krátky slovník slovenského jazyka, J. Kačala – M. Pisárčiková – M. Považaj (red.), Veda, Bratysława 2004, ISBN 80-224-0750-X.