nobilny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

nobilny (język polski)[edytuj]

wymowa:
[uwaga 1] IPA[nɔˈbʲilnɨ], AS[nobʹilny], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) daw. rzad. podniosły
(1.2) daw. rzad. o człowieku: szlachetny, lubiany
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Odczyty, koncerty, artykuły i referaty miały przeważnie charakter nobilnych przemówień.[1]
(1.2) Starszy, nobilny nauczyciel martwił się nad filiżanką parującej czarnej kawy.[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. nobil mos
czas. nobilitować dk. a. ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. nobilis
uwagi:
  1. jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
źródła:
  1. Twórczość, Tom 4, Wydania 1-3, 1948
  2. z internetu