mitomanka

mitomanka (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) psych. kobieta skłonna do opowiadania nieprawdziwych lub wyolbrzymionych historii na swój temat

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	mitomanka	mitomanki
dopełniacz	mitomanki	mitomanek
celownik	mitomance	mitomankom
biernik	mitomankę	mitomanki
narzędnik	mitomanką	mitomankami
miejscownik	mitomance	mitomankach
wołacz	mitomanko	mitomanki

przykłady:

(1.1) Julia to mitomanka, wciąż nawija o swoich wynikach.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. mitomania ż, mitomaństwo n

forma męska mitoman m

przym. mitomański, mitomaniakalny

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. mitoman + -ka < pol. mitomania < franc. mythomanie < franc. mythe + mania

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) mythomaniac
• francuski: (1.1) mythomane ż, mythomaniaque ż
• włoski: (1.1) mitomane ż

źródła: