majsterkowicz

majsterkowicz (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pot. osoba lubiąca wytwarzanie lub naprawianie rzeczy za pomocą prostych narzędzi

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	majsterkowicz	majsterkowicze
dopełniacz	majsterkowicza	majsterkowiczów
celownik	majsterkowiczowi	majsterkowiczom
biernik	majsterkowicza	majsterkowiczów
narzędnik	majsterkowiczem	majsterkowiczami
miejscownik	majsterkowiczu	majsterkowiczach
wołacz	majsterkowiczu	majsterkowicze

przykłady:

(1.1) Wujek Róży jest majsterkowiczem, w wolnym czasie robi budki lęgowe dla ptaków.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) gw. (Górny Śląsk) bajstlyrz

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. majsterkowanie n, majsterek mos, majsterka ż

czas. majsterkować ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. majsterka + -owicz

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) tinkerer, do-it-yourselfer
• czeski: (1.1) kutil m
• francuski: (1.1) bricoleur m, bidouilleur m
• niemiecki: (1.1) Bastler m, Heimwerker m, Tüftler m
• węgierski: (1.1) ezermester, barkács
• włoski: (1.1) fai da te m, faidaté m, fai-da-te m

źródła: