kosmonautyczny

kosmonautyczny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌkɔsmɔ̃nawˈtɨʧ̑nɨ], AS: [kosmõnau̯tyčny], zjawiska fonetyczne: nazal.• u → ł • akc. pob. ​

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z kosmonautyką i kosmonautami

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	kosmonautyczny		kosmonautyczna	kosmonautyczne	kosmonautyczni	kosmonautyczne
dopełniacz	kosmonautycznego		kosmonautycznej	kosmonautycznego	kosmonautycznych
celownik	kosmonautycznemu		kosmonautycznej	kosmonautycznemu	kosmonautycznym
biernik	kosmonautycznego	kosmonautyczny	kosmonautyczną	kosmonautyczne	kosmonautycznych	kosmonautyczne
narzędnik	kosmonautycznym		kosmonautyczną	kosmonautycznym	kosmonautycznymi
miejscownik	kosmonautycznym		kosmonautycznej	kosmonautycznym	kosmonautycznych
wołacz	kosmonautyczny		kosmonautyczna	kosmonautyczne	kosmonautyczni	kosmonautyczne
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) W czasie kolacji przyłączył się do nich Naczelny Lekarz radzieckiej ekipy kosmonautycznej - Eugeniusz Anatoliewicz.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) astronautyczny

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kosmita mos, kosmonautyka ż, kosmonauta m, kosmonautka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) gr.

uwagi:

tłumaczenia:

• bułgarski: (1.1) космонавтски
• hiszpański: (1.1) cosmonáutico
• rosyjski: (1.1) космонавтический
• słowacki: (1.1) kozmonautický
• włoski: (1.1) cosmonautico

źródła: