dzidzia-piernik

dzidzia-piernik (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌʥ̑iʥ̑a‿ˈpʲjɛrʲɲik], AS: [ʒ́iʒ́a‿pʹi ̯erʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) środ. obraź. lub żart. dojrzała kobieta ubierająca się i zachowująca jak nastolatka

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dzidzia-piernik	dzidzie-piernik
dopełniacz	dzidzi-piernik	dzidzi-piernik
celownik	dzidzi-piernik	dzidziom-piernik
biernik	dzidzię-piernik	dzidzie-piernik
narzędnik	dzidzią-piernik	dzidziami-piernik
miejscownik	dzidzi-piernik	dzidziach-piernik
wołacz	dzidziu-piernik	dzidzie-piernik

przykłady:

(1.1) Kiedyś miała klasę, ale dziś to taka dzidzia-piernik.

(1.1) Widziałem Kazika z jakąś dzidzią-piernik.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. dzidzia + piernik

uwagi:

(1.1) por. rycząca czterdziestka • z tyłu liceum, z przodu muzeum

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) mutton dressed as lamb

źródła: