ankończyk

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

ankończyk (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mieszkaniec Ankony
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Bolończycy, ferraryjczycy, ankończycy płacili tylko z odrazą podatki przeznaczone na wzbogacanie kardynałów i ich licznych domowników, tudzież cudzoziemskich wojsk na żołdzie papieskim[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Ankona ż
forma żeńska ankonka ż
przym. ankoński, ankonitański
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Adam Mickiewicz, Dzieła, t. 12, s. 70, wyd. Czytelnik, 1955.