Przejdź do zawartości

zwolennik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

zwolennik (język polski)

[edytuj]
zwolennicy (1.1)
wymowa:
IPA: [zvɔˈlɛ̃ɲːik], AS: [zvol•ńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.gemin.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba, która popiera coś, darzy coś sympatią, oddaje swoje poparcie komuś lub czemuś
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Dużą sensację wzbudziło przybycie Mariana Krzaklewskiego, który przemaszerował główną ulicą wraz z licznymi zwolennikami do stolika AWS-u , gdzie rozdawał autografy[1].
(1.1) Czy katolik powinien być zwolennikiem kary śmierci?[2]
składnia:
kolokacje:
(1.1) żarliwy / gorący zwolennik
synonimy:
(1.1) miłośnik, sympatyk, stronnik, wyznawca, adherent
antonimy:
(1.1) przeciwnik, rywal, oponent, adwersarz, nieprzyjaciel
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
forma żeńska zwolenniczka ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Rafał Możdżeń, Magazyn Puls Studenta nr 04, 1997-11, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Z Internetu.