zazdrość

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

zazdrość (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈzazdrɔɕʨ̑], AS[zazdrość]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) uczucie chęci posiadania czegoś należącego do innej osoby, robienia tego, co ona
(1.2) podejrzenie, że ukochana osoba mogłaby nie być wierna
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Codziennie Bogdan z zazdrością patrzy na nowy samochód sąsiada.
(1.2) Monikę gnębiła zazdrość o swojego męża.
składnia:
(1.2) zazdrość o + B.
kolokacje:
(1.1) czuć / odczuwać zazdrość • patrzeć z zazdrością na coś / kogoś
(1.2) zazdrość o żonę / męża / ukochanego /… • robić sceny zazdrości
synonimy:
(1.1) zawiść; książk. zielonooki potwór
antonimy:
(1.1) podziw
(1.2) zaufanie
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zazdrośnik mos, zazdrośnica ż, zazdrostka ż, pozazdroszczenie n, zazdroszczenie n
czas. pozazdrościć dk., zazdrościć ndk.
przym. zazdrosny
przysł. zazdrośnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
st.pol. zazrość < st.pol. zaźrzeć[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Henryk Gaertner, Gramatyka współczesnego języka polskiego. Część III, 1. Słowotwórstwo, Książnica – Atlas, Warszawa – Lwów 1934, s. 260.