podziw

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

podziw (język polski)[edytuj]

ktoś gwiżdże z podziwem (1.1)
wymowa:
IPA[ˈpɔʥ̑if], AS[poʒ́if], zjawiska fonetyczne: zmięk.wygł. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zdumienie połączone z uznaniem, zachwytem[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
(1.1) podziw dla kogoś (D.)[2]
kolokacje:
(1.1) budzić / wzbudzać / wyrażać / zyskać podziw • głęboki / szczery podziw • patrzeć z podziwem
synonimy:
(1.1) zachwyt; pot. ochy i achy
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) uczucie
hiponimy:
(1.1) fascynacja, uwielbienie
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. podziwianie n, dziwaczek mos/mrz
czas. podziwiać ndk.
związki frazeologiczne:
nad podziwnie móc wyjść z podziwuszmer podziwuktoś nie znajduje słów podziwu
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Andrzej Markowski, Jak dobrze mówić i pisać po polsku, Warszawa 2000.