zawiść
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
zawiść (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) uczucie silnej niechęci do osoby, której się czegoś zazdrości[1]
- (1.2) st.pol. nienawiść[2][3]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik zawiść zawiści dopełniacz zawiści zawiści celownik zawiści zawiściom biernik zawiść zawiści narzędnik zawiścią zawiściami miejscownik zawiści zawiściach wołacz zawiści zawiści
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. zawistnik m, zawistnica ż, zawistność ż
- przym. zawistny
- przysł. zawistnie
- czas. zawidzieć ndk., zawiścić ndk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- albański: (1.1) zili ż
- angielski: (1.1) envy
- czeski: (1.1) závist ż
- francuski: (1.1) jalousie ż
- interlingua: (1.1) invidia
- niemiecki: (1.1) Neid m, Mißgunst ż, Scheelsucht ż
- nowogrecki: (1.1) ζήλια ż
- rosyjski: (1.1) зависть ż
- sanskryt: (1.1) मात्सर्य n, अक्षान्ति ż
- suahili: (1.1) ghere
- szwedzki: (1.1) avund w
- turkmeński: (1.1) içigaralyk
- tuvalu: (1.1) loto masei
- ukraiński: (1.1) заздрість ż
- wilamowski: (1.1) nȧjt m
- źródła:
- ↑
Hasło „zawiść” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „Zawiść” w: Słownik staropolski, red. Stanisław Urbańczyk, t. 11, Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1995-2002, s. 238-239.
- ↑ Hasło „zawiść” w: Słownik pojęciowy języka staropolskiego, kier. projektu Bożena Sieradzka-Baziur, Instytut Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk, Kraków, ISBN 978-83-64007-23-1.
