wezwanie

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wezwanie (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[vɛzˈvãɲɛ], AS[vezvãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.-ni…
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rzecz. odczas. od wezwać
(1.2) pisemny, urzędowy nakaz, pismo wzywające do stawienia się lub dopełnienia formalności itp.
(1.3) apel, odezwa[1][2]
(1.4) daw. nazwa, imię, tytuł[1][2]
odmiana:
(1.1)
(1.2-4)
przykłady:
(1.1) Na to uprzejme wezwanie, jakby spod ziemi zjawił się opalony wiejski młodzian, w dość starannie połatanej sukmance i dość obficie dziegciem wysmarowanych butach[3].
(1.2) Dostałem wezwanie do sądu. Będą sądzić mojego sąsiada za rzekome paserstwo.
(1.3) W siłowni wybuchł pożar i kapitan kazał nadać wezwanie o pomoc.
składnia:
kolokacje:
(1.2) wezwanie do wojska / sądu
synonimy:
(1.2) przest. cytacja
(1.3) apel, odezwa, orędzie, wezwa
(1.4) nazwa, imię, tytuł
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wezwa ż, zawezwanie n
czas. wezwać, zawezwać, wzywać
związki frazeologiczne:
pod wezwaniem
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.3) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: apel, odezwa
(1.4) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: nazwa, imię, tytuł
źródła:
  1. 1,0 1,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „wezwanie” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 2,0 2,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „wezwanie” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Bolesław Prus: Konkurs żniwiarek