nimi

nimi (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

zaimek, forma fleksyjna

(1.1) zob. oni

(1.2) zob. one

odmiana:

(1.1-2) opis polskich zaimków na stronie aneksu

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła:

nimi (język estoński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) imię

(1.2) nazwa

(1.3) nazwisko

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) eesnimi

(1.3) perekonnanimi

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

nimi (język fiński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) imię

odmiana:

(1.1) nim‧i (→ wzór odmiany)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) antaa (+all.) nimeksi → nadać (+C.) imię; (D.) nimessä → w imieniu (+D.); nimikirjaimet, nimikirjoitus, nimipäivä

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. nimike, nimistö, nimiö, nimitys

czas. nimetä, nimittää

przym. nimekäs, nimellinen, nimetön

przysł. nimittäin

związki frazeologiczne:

nimi on enne

etymologia:

ugrofiń. *nime

por. płnlap. namma, węg. név

uwagi:

źródła:

nimi (język wotycki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) imię

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: