sądzić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: sadzić

sądzić (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈsɔ̃ɲʥ̑iʨ̑], AS[sõńʒ́ić], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.asynch. ą  ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) oceniać, jak należy zakwalifikować określony stan rzeczy z punktu widzenia prawa

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

(2.1) mieć o czymś jakieś zdanie

czasownik zwrotny niedokonany sądzić się (dk. brak)

(3.1) prowadzić z kimś spór sądowy
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
(2.1) koniugacja VIa
(3.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Dostałem wezwanie do sądu. Będą sądzić mojego sąsiada za rzekome paserstwo.
(2.1) Co sądzisz o naszej nowej nauczycielce matematyki?
(3.1) Joanna długo sądziła się z byłym mężem o alimenty.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(2.1) myśleć, uważać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. sąd mrz, sędzia mos/ż, sędzina ż, sędziostwo n, odsądzenie n, odsądzanie n, osądzenie n, osądzanie n, posądzenie n, posądzanie n, przesądzenie n, przesądzanie n, przysądzenie n, przysądzanie n, rozsądzenie n, rozsądzanie n, wysądzenie n, zasądzenie n, zasądzanie n, sędziowanie n
czas. odsądzić dk., odsądzać ndk., osądzić dk., osądzać ndk., posądzić dk., posądzać ndk., przesądzić dk., przesądzać ndk., przysądzić dk., przysądzać ndk., rozsądzić dk., rozsądzać ndk., wysądzić dk., zasądzić dk., zasądzać ndk., sędziować ndk.
przym. sądowy, sędziowski
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: