call

call (język angielski)

woman making a telephone call (1.1)

wymowa:

enPR: kôl, IPA: /kɔːl/, SAMPA: /kO:l/

wymowa brytyjska^ⓘ

amer. IPA: /kɔɫ/ lub /kɑɫ/

wymowa amerykańska^ⓘ

^{ⓘ ⓘ ⓘ}

wymowa australijska^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik policzalny

(1.1) rozmowa telefoniczna

(1.2) wizyta

(1.3) wezwanie

(1.4) wołanie

(1.5) wywołanie

czasownik

(2.1) wołać

(2.2) nazywać

(2.3) dzwonić (przez telefon)

(2.4) zwoływać

odmiana:

(1) lp call; lm calls

(2) call, called, called, calls, calling

przykłady:

(1.1) I will be waiting for your call. → Będę czekał na twój telefon.

(1.2) I paid a call to a dear friend of mine. → Odwiedziłem swojego dobrego przyjaciela.

(2.1) You didn't hear me? - I was calling you. → Nie słyszałeś mnie? - Wołałam cię.

(2.2) I'm going to call you Blake. → Nazwę cię Blake.

(2.3) I'll call you later. → Zadzwonię do Ciebie później.

(2.4) She is calling a meeting. → Zwołuje zebranie.

składnia:

kolokacje:

(1.2) pay a call

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. call at, call back, call for, call in, call off, call on, call out, call up, miscall

rzecz. caller, calling

przym. callable

związki frazeologiczne:

call girl • call it a day • call it a night

etymologia:

st.ang. ceallian

uwagi:

źródła: