uszczęśliwienie

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

uszczęśliwienie (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌuʃʧ̑ɛ̃w̃ɕlʲiˈvʲjɛ̇̃ɲɛ], AS[uščẽũ̯ślʹivʹi ̯ė̃ńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.nazal.asynch. ę -ni…akc. pob.i → j 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) uczynienie kogoś szczęśliwym
(1.2) stan szczęścia
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Jednym miłym gestem spowodował uszczęśliwienie wszystkich swoich bliskich.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) unieszczęśliwienie
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. szczęście n, szczęsność ż, szczęśliwość ż, szczęśliwiec m, szczęściarz m, szczęściara ż, uszczęśliwianie n
czas. szczęścić, uszczęśliwić dk., uszczęśliwiać ndk.
przym. szczęśliwy, szczęsny
przysł. szczęśliwie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1-2) rzecz. odczas. od uszczęśliwić
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: