szczęściarz

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

szczęściarz (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈʃʧ̑ɛ̃w̃ɕʨ̑aʃ], AS[ščũ̯śćaš], zjawiska fonetyczne: zmięk.wygł.nazal.asynch. ę  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pot. osoba, której sprzyja szczęście w życiu
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Wczoraj jakiś szczęściarz wygrał na loterii główną wygraną.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) dziecko szczęścia, farciarz, szczęśliwiec, ulubieniec bogów, ulubieniec fortuny, urodzony pod szczęśliwą gwiazdą, w czepku urodzony, wybraniec losu
antonimy:
(1.1) pechowiec, nieszczęśliwiec, nieszczęśnik
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. szczęście n, szczęśliwiec m, szczęśliwość ż
forma żeńska szczęściara ż
czas. szczęścić, szczęścić się ndk., poszczęścić się ndk.
przym. szczęśliwy
przysł. szczęśliwie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.