uszczęśliwić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

uszczęśliwić (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌuʃʧ̑ɛ̃w̃ɕˈlʲivʲiʨ̑], AS[uščẽũ̯ślʹivʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.asynch. ę akc. pob. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. uszczęśliwiać)

(1.1) aspekt dokonany od: uszczęśliwiać
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. szczęście n, uszczęśliwianie n, uszczęśliwienie n, szczęściara ż, szczęsność ż
przym. szczęśliwy
czas. uszczęśliwiać
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: uszczęśliwiać
źródła: