szczęściara

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

szczęściara (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ʃʧ̑ɛ̃w̃ɕˈʨ̑ara], AS[ščẽũ̯śćara], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.asynch. ę 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. kobieta, której się szczęści, której się w czymś powiodło, mająca w życiu szczęście
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. szczęście n, szczęściarz m, uszczęśliwienie n
czas. szczęścić, szczęścić się, uszczęśliwiać ndk., uszczęśliwić dk.
przym. szczęśliwy
przysł. szczęśliwie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: