Przejdź do zawartości

szczęśliwość

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

szczęśliwość (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[ʃt͡ʃɛ̃w̃ɕˈlʲivɔɕt͡ɕ], AS[ščẽũ̯ślʹivość], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.asynch. ę 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) uczucie silnego zadowolenia
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Powszechna szczęśliwość na tym świecie jest niemożliwa.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) błogostan, zadowolenie, radość
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. szczęście n, szczęśliwiec m, szczęściarz mos, uszczęśliwianie n, uszczęśliwienie n
przym. szczęśliwy
przysł. szczęśliwie
czas. szczęścić
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: