Przejdź do zawartości

szlachta

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: Szlachta

szlachta (język polski)

[edytuj]
szlachta (1.2)
wymowa:
?/i, IPA[ˈʃlaxta], AS[šlaχta]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) hist. warstwa społeczna wywodząca się z rycerstwa; zob. też szlachta w Wikipedii
(1.2) hist. ludzie należący do tego stanu
odmiana:
(1.1-2) blm
przykłady:
(1.1) Szlachta przez lata wyzyskiwała chłopów.
(1.2) Na uczcie u Zagłoby była cała okoliczna szlachta.
składnia:
kolokacje:
(1.1) pochodzić ze szlachty
(1.2) panowie szlachta
synonimy:
antonimy:
(1.1) warstwa chłopska
(1.2) chłopstwo, chłopi
hiperonimy:
(1.1) stan
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
(1.1) gołota, szlachta zagrodowa, magnateria; ziemiaństwo, arystokracja
wyrazy pokrewne:
rzecz. szlachcic m, szlachciura m, szlachetka m, szlachcianka ż, szlachectwo n, szlacheckość ż, szlachetczyzna ż
przym. szlachecki, szlachetny, poszlachecki
związki frazeologiczne:
za króla Olbrachta wyginęła szlachtakogo szlachta pokocha, tego zje
etymologia:
śwn. slahteród, plemię, szczep, por. śwn. geslehte (> niem. Geschlecht)[1] niem. schlachtenszlachtować[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Wiesław Boryś, Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005, ISBN 83-08-03648-1.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „szlachtować” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.