adlig

adlig (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈaːdlɪç] ​

​ ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) szlachecki

odmiana:

(1.1) st. wyższy adliger; st. najwyższy adligsten;

 

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba	der adlige	die adlige	das adlige	die adligen
	mieszana	(k)ein adliger	(k)eine adlige	(k)ein adliges	keine adligen
	mocna	adliger	adlige	adliges	adlige
Gen.	słaba	des adligen	der adligen	des adligen	der adligen
	mieszana	(k)eines adligen	(k)einer adligen	(k)eines adligen	keiner adligen
	mocna	adligen	adliger	adligen	adliger
Dat.	słaba	dem adligen	der adligen	dem adligen	den adligen
	mieszana	(k)einem adligen	(k)einer adligen	(k)einem adligen	keinen adligen
	mocna	adligem	adliger	adligem	adligen
Akk.	słaba	den adligen	die adlige	das adlige	die adligen
	mieszana	(k)einen adligen	(k)eine adlige	(k)ein adliges	keine adligen
	mocna	adligen	adlige	adliges	adlige

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) adelig

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Adel m, Adliger m, Adeliger m, Adlige ż, Adelige ż

czas. adeln

przym. adelig

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

adlig (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) szlachecki

odmiana:

(1.1) adlig, adligt, adliga

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. adla

rzecz. adel, adelskap

przym. ädel

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: