Przejdź do zawartości

szlachecki

Przejrzana
Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

szlachecki (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[ʃlaˈxɛʦ̑ʲci], AS[šlaχecʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany ze szlachtą, dotyczący szlachty

przymiotnik jakościowy

(2.1) właściwy dla szlachty
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Była wprost prześliczna, a wywodziła się z polskiej rodziny szlacheckiej[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) demokracja szlacheckagawęda szlacheckaherb / ubiór / strój szlachecki
(2.1) honor / patriotyzm szlachecki • szlachecka anarchia / gościnność / prywata
synonimy:
(2.1) sarmacki
antonimy:
(1.1) plebejski
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) drobnoszlachecki, herbowy, ziemiański
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. szlachta ż, szlacheckość ż, szlachetczyzna ż, szlachcic m, szlachciura m, szlachetka m, szlachetczyna m, szlachcianka ż, szlachcianeczka ż, szlachectwo n, szlachcenie n, uszlachcanie n, uszlachcenie n, uszlachetnianie n, uszlachetnienie n
czas. szlachcić ndk., uszlachcać ndk., uszlachcić dk., uszlachetniać ndk., uszlachetnić dk.
przym. szlachetny, poszlachecki
przysł. szlachetnie, szlachecko
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. szlachta + -ecki
źródłosłów dla białor. шляхецкі, ros. шляхетский, ukr. шляхетський
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Krystyna Kofta, Wychowanie seksualne dla klasy wyższej, średniej i niższej., 1999, Narodowy Korpus Języka Polskiego.