przyganiać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

przyganiać (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. przyganić)

(1.1) wygłaszać wiele zarzutów wobec kogoś

czasownik przechodni niedokonany (dk. przygonić lub przygnać)

(2.1) zmuszać kilka osób lub zwierząt do udania się w dane miejsce
(2.2) być powodem, dla którego ktoś lub coś zaczyna znajdować się w danym miejscu
odmiana:
(1.1) koniugacja I
(2.1-2) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Krótko potem gazety zamieściły list kilku profesorów, kwestionujących cudowne właściwości piramid i przyganiających szefowi rządu, że firmuje swoją osobą pseudoteorie oraz ich twórców[1].
(2.2) Niestety, wianki puszczone na wodę fale przyganiały z powrotem do brzegu[2].
składnia:
(1.1) przyganiać +C.
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. przyganianie n, przygana ż
związki frazeologiczne:
przyganiał kocioł garnkowiprzyganiał kocioł garnkowi, a sam smoli
etymologia:
(1.1) pol. przyganić + -ać
(2.1-2) pol. przygonić + -ać
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Cywilizacja oktaedromu, „Dziennik Polski”, 2000-03-11, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Krzysztof Miśdzioł, Roman Kościelniak, Zabawy przy ogniskach, wianki na wodzie, „Dziennik Bałtycki”, 2007-06-29, Narodowy Korpus Języka Polskiego.