plebs

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

plebs (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) ogół ludzi niewykształconych i niezamożnych, mających obojętny stosunek do kultury[1]
(1.2) w dawnej Polsce: warstwa społeczna nienależąca do stanu szlacheckiego[1]
(1.3) w starożytnym Rzymie: warstwa obywateli wolnych, ale niemających pełni praw politycznych[1]
odmiana:
(1.1-3) blm,
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. plebejskość n, plebejusz m, plebejuszka ż, plebejka ż
przym. plebejski, plebejuszowski
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. plebs = pospólstwo
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „plebs” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.

plebs (język łaciński)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) lud, tłum, pospólstwo[1]
(1.2) rel. naród wybrany, Hebrajczycy, Izraelici[1]
(1.3) rel. chrześcijanie, wierni (szczególnie świeccy)[1]
odmiana:
(1.1-3) plebs, plebis (deklinacja III, paradygmat II samogłoskowy)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 Hasło „plebs” w: Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie III, Księgarnia św. Wojciecha, Poznań - Warszawa - Lublin 1958, s. 513.