Przejdź do zawartości

pieniek

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

pieniek (język polski)

[edytuj]
pieniek (1.3)
pieniek (1.4)
pieniek (1.4)
wymowa:
IPA: [ˈpʲjɛ̇̃ɲɛk], AS: [pʹi ̯ė̃ńek], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• i → j 
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zdrobn. od: pień
(1.2) mały pień
(1.3) leśn. widoczna część pnia (bez korzeni), która pozostaje w ziemi po ścięciu drzewa
(1.4) odcięta górna część karcza lub nasada pnia, na której rąbie się drewno albo mięso[1]
(1.5) gw. ul[2]
odmiana:
przykłady:
(1.4) Dawniej drewno na opał rąbano na pieńku.
(1.5) Moja kobieta dostała po ojcu dziesięć pieńków; nie chciałbym ich zmarnować; boć widzę, że pszczoły są bardzo pożyteczne[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) pniaczek
(1.4) pniak, reg. śl. gnot, reg. śl. gnotek
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pniaczek m, pień nmos/n/mrz
przym. pieńkowy
związki frazeologiczne:
mieć na pieńku
etymologia:
pol. pień + -ek
uwagi:
zobacz też: karcz • karpa • karpina • pień
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Słownik encyklopedyczny leśnictwa, drzewnictwa, ochrony środowiska, łowiectwa oraz dziedzin pokrewnych, Wydawnictwo SGGW, 1996.
  2. ↑ Jan Karłowicz, Słownik gwar polskich, Akademia Umiejętności, Kraków 1900.
  3. ↑ W jakiem miejscu pszczelniki zakładać trzeba w: Szkółka Niedzielna, Rok I, nr 9 z 26 lutego 1837 r., s. 35.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=pieniek&oldid=7845503”