opał

opał (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈɔpaw], AS: [opau̯]

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) materiał służący do opalania dla ogrzania pomieszczenia, surowiec opałowy

(1.2) czynność opalania lub palenia w piecu; ogrzanie

(1.3) pot. ciężkie albo niebezpieczne położenie

odmiana:

(1.1-2) lp ; blm

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	opał
dopełniacz	opału
celownik	opałowi
biernik	opał
narzędnik	opałem
miejscownik	opale
wołacz	opale

(1.3) blp,

 

przypadek	liczba mnoga
mianownik	opały
dopełniacz	opałów
celownik	opałom
biernik	opały
narzędnik	opałami
miejscownik	opałach
wołacz	opały

przykłady:

(1.1) Czy ktoś z was pomyślał o zakupie opału na zimę?

(1.3) Nawet nie spodziewał się, gdy raptem znalazł się w srogich opałach.

składnia:

kolokacje:

(1.1) drewno / węgiel na opał • kupować / gromadzić opał na zimę • komórka na opał

synonimy:

(1.1) reg. śl. otop

(1.3) tarapaty

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) drewno, węgiel, ropa, olej opałowy

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. opalanie n, opalenie n, opałowiec m, opalenizna ż, opałówka ż, opalarka ż

czas. opalać ndk., opalić dk.

przym. opałowy, opalony

związki frazeologiczne:

(1.1) dorzucić opału • uzupełnić opał • zapewnić opał • zgromadzić opał

(1.3) być w opałach / znaleźć się w opałach • popaść w opały / wpaść w opały • wyjść z opałów

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) fuel, drewno na opał: firewood / woodpile
• białoruski: (1.1) апал m, паліва n
• hiszpański: (1.1) combustible m
• niemiecki: (1.1) Heizmaterial n, Heizstoff m
• szwedzki: (1.1) bränsle n

źródła: