pożyteczny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

pożyteczny (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌpɔʒɨˈtɛʧ̑nɨ], AS[požytečny], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) przynoszący pożytek lub przydatny do czegoś[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) pożyteczny owad • pożyteczna roślina
synonimy:
(1.1) użyteczny, przydatny, potrzebny
antonimy:
(1.1) nieużyteczny, bezużyteczny, szkodliwy, zbędny, niepotrzebny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pożytek m, pożyteczność ż
czas. pożytkować ndk.; spożytkować dk.
przysł. pożytecznie
związki frazeologiczne:
łączyć przyjemne z pożytecznym
etymologia:
(1.1) pol. pożytek
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „pożyteczny” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.