otwór

otwór (język polski)

otwór (1.1)

otwory (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈɔtfur], AS: [otfur], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) dziura lub wgłębienie

(1.2) wlot przewodu

(1.3) wylot przewodu

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	otwór	otwory
dopełniacz	otworu	otworów
celownik	otworowi	otworom
biernik	otwór	otwory
narzędnik	otworem	otworami
miejscownik	otworze	otworach
wołacz	otworze	otwory

przykłady:

(1.1) Szczepan przyłożył do otworu oko i zobaczył pannę […]

(1.1) Otwór pieczary, zarys jej ścianek przypominający szkielet potwornego morskiego ssaka, lekkie schody prowadzące na szczyt wyspy, woda spokojna i czysta przy otworze, przez którą przeświecała cała struktura bazaltowa, wszystko to zostało odtworzone z wielkim kunsztem na kartce wyrwanej z bloku […]

składnia:

otwór w + Ms.

kolokacje:

synonimy:

(1.1) szczelina, dziura, por, wpust

(1.2) wlot, wejście

(1.3) wylot, wyjście, ujście

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. otwarcie n, otwieracz m, otworowanie n, otwornica ż

zdrobn. otworek m

czas. otworzyć dk., otwierać ndk.

przym. otwieralny, otwarty

przysł. otwarcie

związki frazeologiczne:

stać otworem

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• afrykanerski: gat
• albański: brimë ż
• angielski: (1.1) hole, port, vent, orifice; (1.3) orifice
• arabski: (1.1-3) فم (1.1) نفذ, فرج
• baskijski: (1.1) irekigune, zulo; (1.2) irekigune
• czeski: (1.?) otvor m
• duński: (1.1) hul n
• esperanto: (1.1) truo; (1.2) buŝo; (1.3) buŝo
• francuski: (1.1) orifice m, ouverture ż
• hiszpański: (1.1) agujero m, hueco m, orificio m; (1.2) orificio m, abertura ż, boca ż; (1.3) orificio m, boca ż, escape m
• interlingua: apertura, apertura, foramine
• łaciński: (1.1) foramen
• niemiecki: (1.1) Loch n; (1.2) Öffnung ż; (1.3) Öffnung ż
• nowogrecki: (1.1) άνοιγμα n
• rosyjski: (1.1) отверстие n
• ukraiński: (1.1) отвір m
• włoski: (1.1) apertura ż, feritoia ż (strzelniczy), rima ż

źródła: