otwór

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

otwór (język polski)[edytuj]

otwór (1.1)
otwory (1.2)
wymowa:
IPA[ˈɔtfur], AS[otfur], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) dziura lub wgłębienie
(1.2) wlot przewodu
(1.3) wylot przewodu
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Szczepan przyłożył do otworu oko i zobaczył pannę […][1]
(1.1) Otwór pieczary, zarys jej ścianek przypominający szkielet potwornego morskiego ssaka, lekkie schody prowadzące na szczyt wyspy, woda spokojna i czysta przy otworze, przez którą przeświecała cała struktura bazaltowa, wszystko to zostało odtworzone z wielkim kunsztem na kartce wyrwanej z bloku […][2]
składnia:
otwór w + Ms.
kolokacje:
synonimy:
(1.1) szczelina, dziura, por, wpust
(1.2) wlot, wejście
(1.3) wylot, wyjście, ujście
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. otwarcie n, otwieracz m, otworowanie n, otwornica ż
zdrobn. otworek m
czas. otworzyć dk., otwierać ndk.
przym. otwieralny, otwarty
przysł. otwarcie
związki frazeologiczne:
stać otworem
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. S. Żeromski: Wierna rzeka
  2. J. Verne: Zielony promień