Przejdź do zawartości

nieopanowany

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

nieopanowany (język polski)

[edytuj]
wymowa:
podział przy przenoszeniu wyrazu: nie•o•pa•no•wa•ny
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) niepanujący nad sobą[1]; niepowściągliwy, gwałtowny[2]
(1.2) taki, nad którym ktoś nie panuje[1]; niezależny od czyjej woli[2]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Większość ludzi ryczała, rechotała, zanosiła się wielkim, nieopanowanym śmiechem[3].
(1.1) Mógł unikać rozmów, które kończyły się wybuchami nieopanowanego gniewu[4].
(1.2) Uczyniła jakiś nieopanowany ruch ręką i zawadziła o talerz, zrzucając go na podłogę[5].
składnia:
kolokacje:
(1.1) nieopanowany człowiek[6]
(1.2) nieopanowany lęk / śmiech • nieopanowana radość / żądza • nieopanowane emocje[6]
synonimy:
(1.1-2) gwałtowny
antonimy:
(1.1) opanowany
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. nieopanowanie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. panować[6]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „nieopanowany” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 2,0 2,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „nieopanowany” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Andrzej Braun, Lewanty, s. 362.
  4. Aleksander Jackiewicz, Wiedeńska wiosna, s. 101.
  5. Antoni Olcha, Most nad urwiskiem, t. I, s. 240.
  6. 6,0 6,1 6,2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „nieopanowany” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.