Przejdź do zawartości

rechotać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

rechotać (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[rɛˈxɔtat͡ɕ], AS[reχotać]
?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany

(1.1) o żabie: wydawać charakterystyczny głos
(1.2) pot. śmiać się chrapliwie lub bezmyślnie[1]

czasownik zwrotny rechotać się

(2.1) pot. śmiać się chrapliwie lub bezmyślnie
odmiana:
(1.1-2) koniugacja IX, rechoczę / rechocę[2][3][4], lub
(2.1) lub
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) rżeć
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rechotanie n, rechot m
czas. zarechotać
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „rechotać” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „rechotać” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „rechotać” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  4. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „rechotać” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.