munus

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

munus (język łaciński)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) stanowisko, funkcja
(1.2) obowiązek, zobowiązanie
(1.3) pomoc
(1.4) prezent, dar, podarek
(1.5) występ publiczny, spektakl, przedstawienie; zwłaszcza pojedynek gladiatorów
(1.6) budynek publiczny (postawiony na koszt obywatela)
(1.7) ostatnia posługa, pogrzeb, pochówek
odmiana:
(1.1-7) munus, muneris (deklinacja III, paradygmat I spółgłoskowy)
przykłady:
(1.3) Sine munere ducis exercitus introire urbem nequierunt.Bez pomocy wodza wojsko nie mogło wtargnąć do miasta.
(1.5) Aedilatu accepto munus populo magnum dedit.Uzyskawszy urząd edyla, zorganizował ludowi walki gladiatorów.
(1.6) Pompeii munera absumpta igni restituit[1]. → Odnowił strawione w pożarze budynki postawione przez Pompejusza.
składnia:
kolokacje:
(1.1) munus rei publicaefunkcja publiczna
(1.3) muneri venireprzybyć z pomocą
synonimy:
(1.1) honos m, officium n
(1.3) auxilium n
(1.4) donum n, praemium n
(1.5) ludus m, spectaculum n
(1.7) funus n
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Velleius Paterculus Liber Posterior 130, 1