Przejdź do zawartości

obowiązek

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

obowiązek (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[ˌɔbɔˈvʲjɔ̃w̃zɛk], AS[obovʹi ̯õũ̯zek], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.asynch. ą akc. pob.i → j 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) nakaz, konieczność wykonania czegoś, czasami też pod groźbą kary
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Promowanie prac licencjackich to mój obowiązek zawodowy.
(1.1) i Nie jestem prokuratorem, który ma obowiązek ścigać fałszerzy.[1]
składnia:
kolokacje:
(1.1) obowiązek szkolny / statystyczny / alimentacyjny / podatkowy • obowiązek wobec czegoś / kogoś • obowiązek wobec ojczyznyz poczucia obowiązku • wypełniać / spełniać obowiązek
synonimy:
(1.1) imperatyw, nakaz, mus
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. obowiązkowość ż
czas. obowiązywać ndk., zobowiązywać dk.
przym. obowiązkowy, obowiązany, obowiązujący
przysł. obowiązkowo
związki frazeologiczne:
święty obowiązekpsi obowiązek
etymologia:
pol. obowiązać + -ek
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. B. Prus: Lalka