kochanie

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kochanie (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[kɔˈxãɲɛ], AS[koχãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.-ni… ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) darzenie uczuciem miłości
(1.2) pot. osoba ukochana[1]

wykrzyknik

(2.1) służy okazaniu uczucia ukochanej osobie[2]
(2.2) służy tylko okazaniu sympatii[3]
odmiana:
(1.1-2)
(2.1-2) nieodm.
przykłady:
(1.1) Od tego kochania całkiem już straciła głowę.
(1.1) Powinnaś kochaniom swoim dawać życie i kształty[4].
(1.2) Kupuję zawsze wołowinę, bo moje kochanie nie jada innego mięsa.
(1.2) Moim dwóm największym kochaniom, temu dużemu i temu małemu[5].
(1.2) Nigdy mnie nie zostawią. Moje kochania dwa najsłodsze[6].
(1.2) Moje Kochania zostały w domu i mi ich brakowało[7].
(2.1) Co mówiłaś, kochanie?
(2.2) Kochanie, jeszcze cię wiele rzeczy w życiu zdziwi.
składnia:
kolokacje:
(1.2) moje kochanie
synonimy:
(1.1) miłość, miłowanie
(2.1) misiu, misiaczku, misiaku, miśku, kotku, koteczku, koteczko, skarbie, skarbeczku, słoneczko, myszko, dziubku, dziubeczku, dziubeńku, żabko, żabciu, serdeńko, serduszko, tygrysku
(2.2) kotuś, kotusiu, złotko
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kochany mos, kochana ż, kochani lm m, zakochany mos, kochanek mos, kochanka ż, kochanoviana nmos
czas. kochać ndk., kochać się ndk., ukochać dk., zakochać dk., pokochać dk.
przym. kochany, kochaneńki, kochanieńki, zakochany
ims. kochany
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. kochać + -anie
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kochanie” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kochanie (do kochanej osoby)” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kochanie (do nieznajomego)” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
  4. Eliza Orzeszkowa, Tadeusz Garbowski: Ad astra - dwugłos, str. 53, 1904
  5. Andrzej Żuławski: Pas śmiertelny, str. 121, 2003
  6. z internetu
  7. z internetu