kulta

kulta (język fiński)

wymowa:

IPA: [ˈkultɑ]

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) chem. złoto (pierwiastek chemiczny)

(1.2) złoto (metal szlachetny)

(1.3) złoty medal, złoto

(1.4) kochanie, złotko (pieszczotliwy zwrot)

odmiana:

(1) kul‧ta (→ wzór odmiany)

przykłady:

(1.2) Minulla on kultaa pankissa. → Mam złoto w banku.

(1.3) Suomi voitti kultaa kisoissa. → Finlandia zdobyła złoto w zawodach.

(1.4) Minun kultani on kaunis. → Moje złotko jest piękne.

składnia:

kolokacje:

(1.2) kultaseppä • kissankulta • kultakaivos • kultakausi • kultakuume • Kultarannikko

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kultanen

czas. kullata

przym. kultainen

związki frazeologiczne:

etymologia:

z języków germańskich

por. szw. guld

uwagi:

zobacz też: Indeks:Fiński - Pierwiastki chemiczne

źródła: