klęska

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

klęska (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈklɛ̃w̃ska], AS[klũ̯ska], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ę  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) fatalna przegrana w bitwie
(1.2) wielkie nieszczęście, niepowodzenie lub zniszczenie
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Klęska wojsk kościuszkowskich pod Maciejowicami była gwoździem do trumny wolnej Rzeczpospolitej i doprowadziła do ostatniego, trzeciego rozbioru Polski.
(1.1) Bitwa zakończyła się klęską armii przeciwnika.
(1.2) Nasze małżeństwo od początku było moją życiową klęską.
składnia:
kolokacje:
(1.2) klęska bezrobocia • klęska nieurodzajuklęska żywiołowa • klęska powodzi • klęska pożaruklęska losowa • klęska życiowawidmo klęski
(1.1-2) ponieść / zadać klęskę • doznać / prowadzić do klęski
synonimy:
(1.1-2) st.pol. klęsta[2]
(1.1) przegrana, porażka, pogrom, niepowodzenie
(1.2) katastrofa, kataklizm, plaga, tragedia, dramat, fiasko, nieszczęście
antonimy:
(1.1) wygrana, zwycięstwo, wiktoria
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. klęskowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
prasł. *klęsъka
uwagi:
przy klęsce nie należy stosować czasownika odnieść, gdyż odnosi się on jedynie do efektów pozytywnych (odnieść zwycięstwo); dobrze: ponieść klęskę, źle: odnieść klęskę
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „klęska” w: Słownik języka polskiego, red. Mieczysław Szymczak, t. I, PWN, Warszawa 1982-3, ISBN 83-01-00281-6, s. 931.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „klęska” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. II: H-M, Warszawa 1900–1927, s. 359.