kciuk

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kciuk (język polski)[edytuj]

kciuk (1.1)
wymowa:
IPA[cʨ̑uk], AS[ḱćuk], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) anat. pierwszy palec dłoni u ssaków naczelnych, położony przeciwstawnie do pozostałych palców; zob. też kciuk w Wikipedii
(1.2) część rękawicy osłaniającej kciuk (1.1)
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Kciuk tego mężczyzny był wyjątkowo gruby.
(1.2) Bajerem wodoodporne i oddychające rękawice, wyposażone w wycieraczki do gogli i zamszowe naszywki na kciukach dojak to określa propozycja handlowa producentastylowego wycierania nosa[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) duży palec, palec pierwszy, palec I, wielki palec, st.pol. palec
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
trzymać kciuki
etymologia:
Od dawnego pol. krzciuk, co najprawdopodobniej jest derywatem od staropolskiego i dial. „krzcić” → 'chrzcić' (jako określenie palca, którym kapłan w czasie chrztu namaszcza dziecko świętym olejem)[2].
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Piotr Pytlakowski, Mariusz Janicki, Kupuj sprzęt i szusuj, 2 listopada 2002. w: Polityka.pl [dostęp 2020-01-18]
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kciuk” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.