karmnik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

karmnik (język polski)[edytuj]

karmnik (1.1)
karmniki (1.5)
karmnik (1.7)
wymowa:
IPA[ˈkarmʲɲik], AS[karmʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) ornit. drewniana konstrukcja do karmienia ptaków
(1.2) naczynie do karmienia zwierząt
(1.3) zootechn. część chlewu z przeznaczeniem do tuczenia świń
(1.4) hipol. worek z paszą nakładany na głowę konia
(1.5) zootechn. tuczony wieprz
(1.6) bot. rodzaj roślin z rodziny goździkowatych; zob. też karmnik w Wikipedii
(1.7) bot. roślina z rodzaju karmników (1.6)
odmiana:
(1.1-7)
przykłady:
(1.1) Dzisiaj na zajęciach techniki zbudujemy karmniki dla szpaków.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) kadubek, reg. śl. kormik
(1.5) karmik, tucznik, wieprz, reg. śl. kormik
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pokarm mrz, karmidełko n, karmiciel mos, karmicielka ż, karmienie n
czas. karmić ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. karmić + -nik < pol. karma
uwagi:
nie mylić z: karmik (patrz (1.5))
tłumaczenia:
źródła: