tucznik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

tucznik (język polski)[edytuj]

tuczniki (1.1)
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) zootechn. zwierzę, zwykle świnia, obficie karmione i przeznaczone na ubój; zob. też tucznik w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) W tym chlewie trzymaliśmy przed zarazą tuczniki.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) opas, karmnik, karmik, wieprz
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. tucz m, tuczarnia ż, tuk mrz
czas. tuczyć ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. tucz + -nik
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: