utworzyć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

utworzyć (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[uˈtfɔʒɨʨ̑], AS[utfožyć], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. tworzyć)

(1.1) aspekt dokonany od: tworzyć
odmiana:
(1.1) koniugacja VIb
przykłady:
(1.1) Kiedy utworzono dzielnicę żydowską, opuścił był swe mieszkanie i przeniósł się blisko, ku południowej stronie placu Krasińskich, do domu przy ulicy Długiej[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. utwór m, utworzenie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: tworzyć
źródła:
  1. Andrzej Szczypiorski, Początek, 1986, Narodowy Korpus Języka Polskiego.