detektyw

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

detektyw (język polski)[edytuj]

detektywi (1.1) w akcji
wymowa:
IPA[dɛˈtɛktɨf], AS[detektyf], zjawiska fonetyczne: wygł. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek zajmujący się dochodzeniem, śledzeniem, rozwiązywaniem spraw o charakterze kryminalnym jako funkcjonariusz policji lub jako pracownik jakiejś firmy prowadzącej śledztwa
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Zwykle głównymi bohaterami kryminałów detektywi.
(1.1) Detektyw długo myślał nad rozwiązaniem tej sprawy.
(1.1) Kontakt detektywa był nieudolny i nie dostarczał żadnych wartościowych informacji.
składnia:
kolokacje:
(1.1) być / zostać detektywem • szkolić się / wyszkolić się na detektywa • prywatny / policyjny detektyw • licencja detektywa • praca detektywa • detektyw kryminalny / celny / finansowypani detektyw
synonimy:
(1.1) śledczy m
antonimy:
(1.1) przestępca m
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. detektorysta mos, detekcja ż, detektor m
przym. detektywistyczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
ang. detective[1]
uwagi:
zobacz też: Indeks:Polski - Zawody
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „detektyw” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.

detektyw (język wilamowski)[edytuj]

detektyw (1.1)
zapisy w ortografiach alternatywnych:
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) zaw. detektyw
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
forma żeńska detektywyn ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: Indeks:Wilamowski - Zawody
źródła: