policyjny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

policyjny (język polski)[edytuj]

policyjny (1.1) samochód
wymowa:
IPA[ˌpɔlʲiˈʦ̑ɨjnɨ], AS[polʹicyi ̯ny], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.
?/i ?/i
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z policją[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) (…) ukształtowały się wówczas charakterystyczne cechy, które otrzymały nazwętotalitarnego syndromu” (…). Syndrom ten uzupełniała teza owrogim otoczeniu”, które odnosiło się nie tylko do krajów zachodnich, lecz było także sposobem postrzegania przez PZPR własnego społeczeństwa. Dlatego też rządy opierały się na siłach policyjnych, a nie społecznym poparciu.[2]
składnia:
kolokacje:
(1.1) państwo policyjnegodzina policyjna
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. policja ż, policjant m, policjantka ż
przysł. policyjnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. policja + -ny
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: