cudzoziemiec

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

cudzoziemiec (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i, IPA[ˌʦ̑uʣ̑ɔˈʑɛ̃mʲjɛʦ̑], AS[cuʒoźmʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob.i → j 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba pochodząca z innego kraju
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Dla braci moich stałem się obcym / i cudzoziemcem dla synów mej matki[1].
(1.1) Jakiś cudzoziemiec pytał mnie, jak dojść na dworzec.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) obcokrajowiec; pot. zagraniczniak; przest. etranżer; st.pol. foryster
antonimy:
(1.1) tubylec, autochton, rodak
hiperonimy:
(1.1) obcy
hiponimy:
(1.1) gringo
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. cudzoziemszczyzna ż
forma żeńska cudzoziemka ż
czas. scudzoziemczyć dk., scudzoziemszczać ndk.
przym. cudzoziemski
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. cudzy + ziemia[2], pol. cudzy + -o- + ziemiec
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Księga Psalmów 69,9, Biblia Tysiąclecia Online, Poznań 2003 (tłum. Augustyn Jankowski, Lech Stachowiak).
  2. Renata Grzegorczykowa, Zarys słowotwórstwa polskiego. Słowotwórstwo opisowe, wyd. III poprawione, Warszawa 1979, s. 18.