ubrać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

ubrać (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈubraʨ̑], AS[ubrać], ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. ubierać)

(1.1) aspekt dokonany od: ubierać
odmiana:
(1.1) koniugacja IX
przykłady:
(1.1) Szlachcica zatrzymał prosty chłop ubrany w proste szaty i prosił o pomoc.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) odziać, obłóczyć
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) stroić
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ubiór mrz, ubieranie n, ubranie n, ubranko n, ubraniówka ż
czas. ubierać ndk.
przym. ubraniowy, ubrany
związki frazeologiczne:
ubrać w słowa
etymologia:
uwagi:
Zwroty typu ubrać buty, ubrać sukienkę, ubrać kurtkę są niepoprawne[1].
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: ubierać
źródła:
  1. Andrzej Markowski, Jak dobrze mówić i pisać po polsku, Warszawa 2000.