cichy

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

cichy (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i, IPA[ˈʨ̑ixɨ], ASiχy], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

przymiotnik jakościowy

(1.1) o małej głośności
(1.2) spokojny
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Strasznie denerwuje mnie wentylator w moim komputerze. Muszę wymienić go na jakiś cichszy.
(1.2) Pan Karol nigdy nikomu nie przeszkadzał, to cichy i spokojny człowiek.
(1.2) Cicha noc, święta noc, pokój niesie ludziom wszem[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) cichy poród
synonimy:
antonimy:
(1.1) głośny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. cichość ż, cisza ż
czas. wyciszyć dk., wyciszać ndk., ściszać ndk., ściszyć dk., przyciszać ndk., przyciszyć dk.
przym. cichutki, zaciszny, cichuchny, cichuśki
przysł. cicho, zacisznie, cichaczem, cichcem, z cicha
wykrz. cicho, cisza
związki frazeologiczne:
cicha wodacicha woda brzegi rwie
etymologia:
prasł. *tichъ → cichy, spokojny, powolny[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Kolęda, Cicha noc
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „cichy” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.