stille

stille (język duński)

wymowa:

Dania: [ˈsdelə]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) meteorol. żegl. cisza (brak wiatru)

przymiotnik

(2.1) cichy

(2.2) nieporuszający się, nieruchomy

(2.3) niezakłócony

przysłówek

(3.1) cicho

(3.2) bez ruchu, nieruchomo

(3.3) bez zakłóceń

czasownik

(4.1) położyć, postawić, ustawić

(4.2) ustawiać, regulować

(4.3) uspokajać

odmiana:

(2) stille, stille, stille

(4) at stille, stiller, stillede, stillet

przykłady:

(3.1) Der var så stille i huset i går… → Wczoraj w domu było tak cicho…

(3.2) Manden stod stille. → Mężczyzna stał nieruchomo.

(4.1) Lærerinden stillede bogen på hylen. → Nauczycielka postawiła książkę na półce.

(4.2) Ved at dreje på knappen stillede han fryseren på otte. → Kręcąc gałką ustawił zamrażarkę na osiem.

składnia:

kolokacje:

(3.2) at sidde/stå/ligge stille → siedzieć/stać/leżeć bez ruchu/nieruchomo

synonimy:

(2.1) tyst, lydløs

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

stille op → kandydować/ustawiać do pionu • det stille vand har den dybe grund → cicha woda brzegi rwie

etymologia:

st.nord. stilla

uwagi:

źródła: